Wie zijn we?...

De laatste jaren stond elk Familiekamp in het teken van één of ander thema: ''Allo, 'Allo...' in Buret, 'Hotel' in Ligneuville, 'Water' in Bru, ...

Daarmee werd teruggegrepen naar een traditie van weleer. De Filippijnen stond al in 1983 centraal bij de viering van Rik en India was gastland voor Jeanne.

Het glorieuze jaar 1986 stond in het teken van 'Mexico' en de 'Rode Duivels', maar er waren ook nog 'Spel zonder Grenzen', 'Western', 'Oude Belgen', 'Romeinen', 'Kempische Boeren en Boerinnen', 'Afrika', 'Jaren 20', 'De Bokkenrijders'… en zoveel meer.

Tip: zie ook de pagina Kampthema's.

Geen kamp zonder kampvuur, al was het vuur meestal eerder symbolisch. En de keren dat er ècht vuur was, moesten we beroep doen op de Vrijwillige Brandweer van Sabena-piloten.

Noem mij één kind of jongere die nooit tijdens het Familiekamp opgetreden is met een liedje, een sketch, een dansje! Wie herinnert zich nog 'Ons Gaait' door Annemie en Hilde Bauweraerts?

Maar ook de ouderen laten zich niet onbetuigd. Denk maar aan 'Het Circus' ter gelegenheid van het 25^ste Familiekamp. Met Johan Dotremont als Engelse gentleman-goochelaar, Marthe Vanderijken als revolverheld en Paula Alaerts in de rol van slachtoffer, met allemaal ballonnekes.

Dichter bij ons was er 'Cabaret' met de 'girls' Agnes Vankrunkelsven, Brigitte en Cécile Pauwels, Erna Janssens en Marthe Tonet, plus Yvette Beckers vóór en achter de schermen.

In 'Kleudde en z’n keet' beleefde Hilde Luyten haar première als 'Dûen Buûm' en Hilde Bauweraerts als de Witjuffraa.

Onvergetelijk was dan weer 'Peter en de Wolf' met de Familie Tonet au grand complet.

Cultuur loopt als een rode draad door de geschiedenis van het Familiekamp. Geen kamp of er is wel een uitstap. Naar een museum, een kasteel, het één of ander kunstwerk. Of een stad.

Zeer gesmaakt was de uitstap naar Luxemburg-stad met Bernadette Pauwels en Jo, of, heel recent nog de rondleiding met gids in Spa.

Maar de Familie heeft ook menig dorpsfeest opgeluisterd. Zoals in Habay-la-Neuve waar ze speciaal voor ons, om middernacht nog, de botsautokes in gang gezet hebben. Of in Mormont, waar Paula Van Hacht mee in de processie liep.

In Mormont hebben we zelfs de veearts tijdens een keizersnede bijgestaan met onze even talrijke als welgemeende morele steunbetuigingen.

Na vijftig jaar dachten wij "’t Is mooi geweest. Laten we er nu maar mee stoppen”.

Maar toen is er, op initiatief van Jan Van der Borght, een nieuwe ploeg opgestaan, die hard werkt om van elk Familiekamp weer een succes te maken, elk jaar opnieuw. En die daar uitstekend in slaagt.

Auteur: Carl J. Vanderyken